De Amerikaan van Bertus moest voor de keuring. Omdat GMC’s niet in iedere garage in goede handen zijn had Bertus een liefhebber en man met verstand van zaken gevonden in Tynaarlo – of all places.
Deze keer gingen we samen. Dat reist gezelliger en een dagje stad Groningen biedt kans op een nieuwe winterjas. We leenden de oude Volvo van de garage en niet veel later liepen we door Groningse straten. Het was erg koud, we hadden beiden veel zin in koffie en een toiletbezoek werd ook steeds noodzakelijker, dus doken we in de eerste de beste horecazaak. ‘Bestel jij?’ riep Bertus die gelijk doorliep naar achteren op zoek naar het toilet.
Ik nam plaats aan een willekeurig tafeltje aan de wand en nam de omgeving in me op: niet echt gezellig, een wat koude formica-achtige inrichting en slordige fotoplaten van fruit aan de wand. Ik stelde me de communicatie tussen het personeel voor: ‘Marieke, waar moeten deze uitsmijters naar toe?’ en dat Marieke dan zegt: ‘Tafel zes, onder de citroenen!’ Zo werkt dat met mijn brein, die vult zich snel met kleine scenes.
Wat verveeld kijk ik naar de plaat boven ‘onze’ tafel en ik schrik me gelijk rot: ‘He, dat kan niet!’ Ik schuif mijn stoel achteruit om de grote foto nog beter te bekijken. Ondertussen is Bertus terug en vraagt: ‘Heb je al besteld?!” Ik wijs verbouwereerd naar de foto boven onze tafel. Hij ziet het niet gelijk. Ik kijk nog een keer rond en zie écht overal alleen maar sinaasappels, meloenen, appels, pruimen en kiwi’s. Alleen bij onze tafel een foto van een pleintje. Een voor ons wel heel bekend pleintje: midden in het Franse dorp waar we niet zolang geleden een piepklein huisje hadden gekocht. Bertus ziet het nu ook. Bizar. Hier in Groningen een foto van een vervallen muur, een afvalcontainer en een verkeersbord wat wijst: linksaf is richting de Mont Ventoux.
We giegelen. Van Twente, naar Tynaarlo, naar Groningen, vanwege de APK van een Amerikaan en dan op de stoel belanden onder een foto van Zuid Frankrijk, ons dorp Bedoin. Is dat toeval?
We maken een foto van onze tafel en de plaat aan de muur en appen die naar onze vrienden die ook een klein kabouterhuisje op de berg hebben. Hij appt grappend terug met lachende smiley’s: ‘Dit is een teken jongens, jullie moeten terug naar het zuiden!’ We lachen en antwoorden: ‘Dat is waar, zodra de GMC klaar is!’