vanavond ben ik stil
ontzet, woedend
geschokt en machteloos stil
vanavond ben ik stil
samen met alle anderen
mag ik denken en gedenken
wie of wat ik wil
vanavond ben ik stil
besef ik dat zelfs in gedenken
geen warm hart leeft
maar -al jaren-
het elkaar misgunnen,
hard en kil
vanavond ben ik stil
van rücksichtslose wereldleiders,
van wapengekletter,
van drones vol haat,
van overvloedig grommende angstzaaimachines
die vreemdelingen niks gunnen,
stil van de kamervoorzitter met krans,
en zijn collega’s die niet stil mogen blijven
maar juist stilzwijgend toestaan,
leiders in eerbiedige kleren die niet leiden
maar het lijden vergroten
in die stilte
zie ik hongerige kinderen smeken
hoor ik moeders en vaders krijsen bij uitgemergelde lichamen,
weet ik dat mannen en vrouwen in onze stilte huilen in de marteling die ze ondergaan
en gonst het angstige gegil van onderdrukten in mijn hoofd,
het is een schrijnende herrie in mijn stilte
het zijn de beelden en geluiden van toen
die zich in het nu eindeloos herhalen,
terwijl ik stil ben
denk ik machteloos, woedend en ontzet:
mijn hele leven ben ik op 4 mei stil
het heeft al meer dan 50 jaar niet geholpen
om ‘nie wieder’ geen holle frase te laten zijn,
ik kan herdenken, gedenken en denken
wat ik wil
en toch
ben ik
vanavond weer
stil