We liepen vier kilometer.
Vier!
Vandaag weer voor het eerst in maanden:
vier kilometer bos!
Ik rook haar, snoof haar,
hoorde haar fluiten en liet haar lentegroen
via mijn ogen naar binnen stromen!
Of ik het kon?
ik liet gedachten
over grenzen varen en genoot van
de vitaliteit
die heel langzaam
stapje voor stapje in onzekere passen
met onwennige voeten in het bos
tot mij kwam.
Nu lig ik hier,
met een grote tevreden glimlach en hernieuwd vertrouwen
smachtend naar een nieuwe toekomst
waarin ik meer mag voelen dat ik leef!
in meer bos, meer kilometers
om meer te vieren!