gewoon

Ik druk een koffie, pak mijn fiets, kijk films, sjok door de tuin, koop taart voor het feest en kijk op mijn telefoon,

Gewoon,
want ja,
wat moet je anders?

Ik ga naar mijn werk, pak een terras met een vriendin, doe boodschappen, zwaai mijn familie uit, vertel grappen en geniet van de brieven van zijn zoon,

Gewoon,
want ja,
wat moet je anders?

Ik lach om mijn lief, huil om mijn pijn, geniet van zon en regen, en van fruit, eet bij de buren, schrijf over liefde, over kanker en kijk weer op mijn telefoon,

Gewoon,
want ja,
wat moet je anders?

Ik volg geen journaal, geen nieuwsprogramma, ik kan er niet tegen, ik lees vrolijke verhalen, slaap, sta op en hoop nog steeds op een toespraak van onze troon,

Gewoon,
want ja,
wat moet je anders?

Ik wil schreeuwen, stampvoeten, huilend en ziedend binnendringen in de koude kille harten van leiders die de macht wel hebben, maar niks doen, die economie en vakantie boven aan hebben staan en andere belangen die het uitmoorden niet stoppen,

maar ik ben meestal stil, loop mee in demonstraties,
maak herrie met een pan in het station en fiets weer naar huis,

Gewoon,
want ja,
wat kan ik anders?