‘Jullie gaan zeker naar Amsterdam?!’ zegt hij met een brede grijns terwijl hij de zojuist bestelde koffie-to-go voor ons neerzet. ‘Hoe weet jij dat?’ vraag ik grappend. Bertus en ik staan in onze rode regenjassen voor zijn toonbank. En ik draag mijn button met in een hartvorm de Palestijnse vlag.
‘Mijn vrienden gaan ook allemaal, beetje jammer dat ik moet werken’. Bertus legt zijn pinpas op de betaalautomaat. ‘Goed hoor wat jullie doen!’ en terwijl hij wijst naar zijn donker blauwe schort vervolgt hij: ‘Ik wilde vandaag ook wel iets roods aantrekken, maar ik mag geen politieke uittingen tijdens mijn werk dragen van mijn baas, daarom heb ik deze, subtiel hè?!’ We zien hem tevreden en trots wijzen naar een los hangend rood garen dat geknoopt is aan het knoopje van zijn sjieke schort. Een piepklein dun rood draadje. We lachen om zijn vindingrijkheid en laven ons aan zijn saamhorigheid.
Terwijl we even later met de koffie de stationstrap opklimmen, op weg naar spoor twee, zeg ik: ‘Wauw ik krijg het er warm van!’ Ik doelde niet op de klim op de trap of de koffie, maar op de heimelijke verbinding die ik met deze hartelijke jongeman voelde.
De derde Rode Lijn Demonstratie vandaag in Amsterdam telde 250.000 deelnemers. Ik weet dat het er in werkelijkheid veel meer waren.
zondag 5 oktober 2025
#rodelijn #genocide #propalestijnen #savethechildren #oxfamnovib #pax #amnestyinternational #eenanderjoodsgeluid #rightsforum #artsenzondergrenzen #artsenvoorgaza #gaza