‘Moj’n!’, zegt ze nors en vervolgt:
‘Ik heb wat te klag’n en kom ‘t oe wier breng’n. Den pröttel broest as nen gek. Ik krieg allemoal schoem in de mond en ‘t smaakt ook nog smearig. En help’n döt ut ook al nich. Gef mie mear wat aans, of doo mie mien geld mear terug. ‘
Ze gooit het gele doosje voor me op de toonbank. Helder: ze is ontevreden, het schuimt in haar mond en helpt niet. Ik zie haar verontwaardiging en hoor dat ze haar geld terug wil.
Ik lees op de verpakking:
‘zetpillen voor aambeien’
Als mensen een gekocht product terug komen brengen in een winkel, hebben ze zich vaak in gedachten gewapend om te voorkomen dat de verkoopster ze niet met een kluitje in het riet stuurt. Mensen voelen dat ze in hun recht staan en benaderen de winkeljuffrouw dan defensief, soms zelfs een beetje agressief.
Mijn jonge wereld staat stil, hoe vertel ik deze oudere mevrouw dat deze pil écht in de andere mond moet? Ik zie en voel aan alles: ze staat niet echt open voor advies of inzicht. Laat staan dat ze überhaupt zal bedenken dat zij iets niet goed heeft gedaan. Laat staan dat ze het aangebroken doosjes weer mee naar huis neemt, de gebruiksaanwijzing nog eens leest en de zetpillen in haar bibs stopt.
Dus….
Ik recht mijn rug.
Ik toon een tube crème voor aambeien en zeg nadrukkelijk:
‘Mevrouw, ik neem de pillen wel terug, maar dan moet u deze zalf eens proberen. De zalf is niet voor uw mond, maar voor in uw bibs. En als het goed is verzacht dat na een paar dagen. Dus de zalf niet in de mond smeren hoor!’, ik geef een knipoog bij mijn strenge stem.
Ze zucht.
Tevreden verlaat ze de winkel.
En ik vraag me nu na meer dan 37 jaar nog steeds af:
zou ze daarna ooit bedacht hebben:
‘oh gut…..!’
(mda Simone Gerard voor de Twentse vertaling van de gesproken woorden van mevrouw)