Vanmiddag zaten we bij onze oncoloog aan tafel. Zij vertelde dat de aanpak, als de MRI van morgen tenminste goed is, er zo uit ziet:
– 24 weken chemo
– borstoperatie
– bestraling
– hormoontherapie
– en eventueel aanvullende chemo
‘Pittig’, zei ze terwijl ze me zachtaardig aankeek. Het gaat een jaar duren. Ik kijk nu niet verder dan de 26 weken chemo. Ze vervolgde met de opmerking, ‘en omdat lichaam en geest één geheel zijn hebben we naast de medische handelingen ook aanvullende begeleiding voor je’.
Wauw, wat komt er veel bij kijken. Ze vertelde onder andere over de psychische begeleiding. Ik denk dat ik niet verwacht dát nodig te hebben, omdat ik een fijne groep mooie mensen om me heen heb. ‘Ah, je weet het niet, misschien verandert dat nog’, was haar antwoord. En ze heeft gelijk, want wat weet ik nou eigenlijk wat er op me af komt?
Bertus viel in: ‘Maar ze doet het goed hoor, ze heeft al een missie!’, vertelde hij de arts, terwijl ik ineens voelde dat ik rood kleurde. Want het klopt, ik voel een drive, maar iets of iemand in mij zei ‘toe Bertus dat hoeft niet nu’.
Dat rood kleuren op dat moment van mij, geeft mij aan dat het over iets wezenlijks van mij gaat. Dat het gaat over mijn leidmotief. Iets wat voor mij van grote waarde is. Wanneer iets van je waarde ineens onverwacht bloot komt te liggen voelt dat kwetsbaar.
Bertus hervatte: ‘Ze schrijft graag en elke dag, en soms zet ze het op Facebook of op haar website. Ze is heel open over haar kanker en haar proces, zodat het voor anderen misschien ook makkelijker wordt om er open over te zijn.’
De arts knikte.
Ik vulde Bertus aan en vertelde: ‘Ja ik ben al jaren coach en help mensen pijn, verdriet en ongemakken in het leven en werk te dragen of te verdragen. Ik vind het daarom nu wel passend om ook mijn eigen kwetsbaarheid te delen met de wereld. En het niet te verstoppen. Omdat als we dat met zijn allen meer doen, meer ons onvermogen delen, we minder hoeven te streven naar een perfect leven, of ons eenzaam te voelen in ons lijden.’ Ze knikte en glimlachte: ‘Mooi!’ Zo waardeerde ze mijn manier van omgaan met dat wat mijn leven en dat van de mensen die me lief zijn, zo op de kop zet. Mijn kleuring zakte weg.
Dat is de reden, lieve mensen, dat ik mijn kwetsbaarheid hier in de etalage zet. De afgelopen weken, maar ik zal dat ook in de toekomst doen. Dat doe ik wel met enige schroom, het gaat immers over mijn kwetsbaar zijn, maar tegelijkertijd ook met een stevige overtuiging. Ook al kan ik me ook voorstellen dat er mensen zijn die mijn openheid of etaleren afwijzen en er een oordeel over zouden kunnen hebben.
Ik geloof oprecht dat we niet alleen de leukigheden, vrolijkheden, de zonnige kant van het leven met elkaar moeten delen, maar dat we ook mogen verbinden in de schaduwkant. Dat heelt, het maakt het leven heel, totaal en zeker meer draagbaar.
#helen #kwetsbaarheid #openbaar #tonen #leven #kanker