Wat zij steeds zo mooi doet is vragen of ik een tip wil. Want zegt ze, ik hou niet van ongevraagd advies. Waarschijnlijk heeft ze zelf ervaren dat je wanneer je in een behandeltraject tegen kanker zit, je enorm veel, liefdevol en goedbedoeld, advies krijgt. En soms ook advies waar je niet echt op zit te wachten. Mensen willen met al die raad je lijden verzachten en dat is hartverwarmend.
Maar zij doet dat dus liever niet ongevraagd. Zij, ook een vrouw die lijdt aan de gevolgen van borstkanker, feliciteerde me met de laatste bestraling van vandaag. Ze weet exact wat het betekent. Ze vroeg of ik ook botversterkende infusen ga krijgen in verband met de hormoontherapie. De hormonen verzwakken je botten met alle gevolgen van dien en daarom krijg ik zeven jaar lang, vier keer per jaar een dergelijk botversterkend infuus. ‘Wil je een tip?’ vroeg ze dus en ik schreef, ‘van jou als ervaringsdeskundige heel graag!’
En nu weet ik ineens dat die infusen je twee dagen een stevig griep gevoel gaan geven. Haar tip: slik vooraf paracetamol en de dagen daarna vier keer per dag 2 paracetamol. Ik googelde gelijk even om me meer te verdiepen in de vervolgstappen die nu op de stoep staan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Mijn brein, ook moe van alles in het afgelopen jaar, sloeg gelijk op hol: ‘Je dacht dat het voorbij was vrouw Glas! No no, it ain’t over till its’ over!’ Ik herinner me dat in verband met die infusen ook nog een kies preventief getrokken moet worden. Omdat de stof in het infuus ook een aanslag doet op de kwaliteit van de botten in je kaken.
En nu is de feeststemming van vandaag, doordat vandaag de laatste bestraling was, compleet zoek. Iemand nog een tip?
(de vraag is natuurlijk retorisch)