Echt iedereen reageert, als ik het vertel, met een schaterlach. En ik denk dat ik dát vorig jaar óók gedaan zou hebben. Hard gelachen!
Nederland in Beweging. Een jaar geleden zou ik het maar ‘minnetjes’ en ‘suf’ hebben gevonden. Tsssss, een beetje bewegen voor hoogbejaarden, niks voor mij. Doe mij maar stoere krachttraining, stoeien met dumbells en trekken aan gewichten, goed voor mijn spieren, hart, huid en botten. Maar krachttraining is nu na 5 weken na de borstoperatie en volledige okselklierdissectie écht nog een brug te ver. Zover ben ik nog niet. Op advies van mijn oncologische fysiotherapeut zocht ik het programma vorige week vrijdag toch op en nu stap ik elke dag vrolijk met Barbara en Duco op mijn eigen denkbeeldige podium. En doe ik, ja, ook die zijstap-sluit.
Ja! Lach maar! Ik vind het na zes dagen geweldig! Op het gevaar af dat jullie mij gaan betichten van reclame maken, wil ik hier een poging doen om te vertellen wáárom ik het zo goed vind.
Dan begin ik met het eind: elke aflevering sluit af met de tip van Duco. En die is écht goed! Open deuren én nieuwe wijsheden over je gezondheid. Ze herinneren en doen je denken ‘oh ja dat is waar ook, tuurlijk!’
Dan de afwisseling. Het is verrassend hoe afwisselend alle afleveringen vol zitten met steeds andere oefeningen. In 20 minuten werk je zo steeds met verschillende spiergroepen. En het kind in mij wordt nu eenmaal blij van verrassingen. Geen sleur of herhalingen, maar steeds iets compleet nieuws!
Ja, en nou komt het: ik zweet, écht ik zweet dikke druppels op mijn voorhoofd, krijg het warm en ben soms zelfs aan het hijgen. Of ik kreun mee: ‘nog drie, twee … en de laatste!’. Zucht, zo fijn dat als het zwaar is, je weet: het duurt maar even bij Max.
En als we klaar zijn hoor ik het goed: ‘The Body says Yes!’ en sluit ik af met een glimlach.
En koffie.
