Mijn moeder had altijd alles voor elkaar. Alles netjes, keurig opgeruimd, gestructureerd en vooral: gezellig. Want opgeruimd staat niet alleen netjes, het is ook gezellig.
Ik ken die drang van binnen. Het altijd willen zorgen dat alles voor elkaar is. Alles ‘spic en span’. Niets op aan te merken. Het huis echt altijd, elk moment van de dag, strak voor elkaar. Onverwachts bezoek? Geen enkel probleem, kom gerust binnen. Er is niets om je voor te schamen. Want daar deed ik het voor: voorkomen dat er iets was om me voor te schamen.
Het leverde natuurlijk spanning op. Vooral bij Bertus die graag ontspande en gek werd van mijn geren en gevlieg om het allemaal voor elkaar te krijgen. Maar ik bleef zorgen dat niemand iets kon aanmerken. En ik zong met Herman mee:
‘we moeten rennen, springen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan…’
Ja, doorgaan en plannen. Want vooruitzien is regeren. Alles om te voorkomen. Te voorkomen dat ik zou worden afgewezen. Door wie? Geen idee, maar je kon het maar beter voor zijn.
Er gebeurde iets wonderlijks. Hoe ouder ik werd, hoe minder drang ik voelde. Steeds groter werd mijn verlangen om lekker uit te blazen en de boel de boel te laten. Steeds vaker plofte ik in mijn stoel, schopte mijn schoenen uit en zag ze dan liggen naast de andere paren. Gewoon voor mijn stoel. En gek, ik kon ze gewoon zien liggen. Ik groeide in ontspanning en kon het verdragen. Het ‘laat maar waaien standje’ werd een heerlijke gewoonte. Alleen thuis he?!
Soms schrik ik als de deurbel gaat. Visite? Nee toch? Ik kijk dan vlug, keurend om mij heen en schop wat schoenen onder de bank. Als de visite wel een glas lust, moet ik mezelf herpakken. Want met zijn tweetjes leven in ons gemakje, voelt dan ineens toch chaos, als iemand zich in onze huiskamer nestelt.
Meer en meer ben ik die chaos gaan waarderen. Oh ja, soms erger ik me wel. Wanneer de sleutels weer eens tussen de zittingen van de bank zijn gegleden, onvindbaar lijken en ik ze net op het nippertje weet te vinden. Maar doorgaans geniet ik van mijn groei. Want nu ik de chaos om mij heen kan verdragen, voel ik gemak in mijn lijf en mijn hoofd. Niet de drang bepaalt, maar ik. Lekker rustig!