Natuurlijk moest er patat en sla gegeten worden. Terwijl Bertus en Renze de komkommers en tomaten snijden, Livia met haar nieuwe beesten speelt, stappen Tirza en ik vrolijk de frietzaak binnen.
De ‘patatboerin’, zoals Tirza haar noemt, kijkt verrast vanachter haar balie. Zo vaak ziet ze mij niet, en al helemaal niet met een jonge blonde negenjarige spring-in-het-veld. Met haar charmante Turkse accent kreet ze spontaan uit: ‘Ah leuk! Kleindochter?’
Ik ben sprakeloos. Mijn nicht niet, zachtjes zegt ze:
‘Nee hoor ik ben Tirza’.